Leeswaarschuwing: dit is een blog bedoeld voor hardloopliefhebbers! Als je niet snapt waarom mensen hardlopen leuk vinden en nooit gehoord hebt van intervallen en niet weet hoe lang een halve marathon is, dan kun je misschien beter deze blog overslaan… tenzij je diep in je hart ook graag wilt beginnen met hardlopen, wie weet inspireert dit verhaal je dan wel!

Over een maand loop ik mijn derde halve marathon en daar wil ik graag wat gedachten van mijn kant over delen.

Mijn eerste twee halve marathons liep ik allebei in 2017. In het voorjaar de Halve van de Haar, een prachtige Kasteelloop die ik heel stabiel wist te volbrengen in 2 uur en 15 minuten. En in december de Linschotenloop, waar ik niet heel hard voor had getraind en waar ik de laatste kilometers dan ook behoorlijk instortte. Ik wist nog wel te finishen in 2 uur en 12 minuten.

Daarna volgde een wisselvallige tijd, qua hardlopen. Eerst leek het allemaal heel goed te gaan en liep ik afgelopen februari een prachtig PR op de tien kilometer: 54.54 minuten. Maar daarna werd ik grieperig, waren we een maand druk met de verhuizing naar Cambridge en duurde het ontzettend lang voordat ik me weer fit voelde. Tijdens de eerste maanden in Engeland kostte bijna elk rondje moeite en mijn eerder opgebouwde snelheid was verdwenen. Een vijf kilometer bij Parkrun, op onverharde paadjes, voelde als het zwaarste wat ik ooit had gedaan en mijn hartslag was torenhoog. Pas aan het einde van de zomer, na alle hitte, kwam ik weer een beetje op gang en in september liep ik 10 kilometer in 56 minuten. Bijna weer het niveau van februari dus – dat had me een half jaar gekost.

Maar sindsdien gaat het hardlopen fantastisch! Op de website van Runner’s World heb ik een schema opgezocht dat me tot de halve marathon moet brengen. Half serieus vulde ik in dat mijn doel was om die volle 21,1 km onder de twee uur te lopen. De trainingen van dat schema volg ik al een heel aantal weken nauwgezet, zonder ook echt te geloven dat ik in de buurt zou kunnen komen van de ‘breaking 2’. Maar verrassend genoeg lukt het me om de tempo’s van mijn schema te halen. En lukt het om zelfs tijdens een gewone doordeweekse training 10 kilometer in 57 minuten te lopen, zonder dat ik me heel druk maak. Mijn hartslag is niet meer zo extreem hoog bij iedere versnelling, ik loop PR’s bij Parkrun, mijn lange duurlopen heb ik uitgebouwd naar 18 kilometer en ik voel me sterk en fit.

Er is nu een klein stemmetje dat zegt: misschien kun je het wel proberen… een halve marathon onder de twee uur? Gewoon op dat tempo beginnen en kijken hoever je komt? Mijn verstandige kant daarentegen zegt: loop die halve marathon nou maar gewoon op een snelheid waarvan je weet dat je het kunt, in plaats van jezelf helemaal kapot te lopen en er niet van te genieten.

We zullen zien wat er gebeurt. Een mooi PR moet er in ieder geval wel inzitten!

Na de halve… de hele?

En dan nog iets anders.

Ik ben aangestoken door een virus. Het marathon-virus. Toen Eelco en ik in april een weekendje in Londen waren, was dat toevallig precies tijdens de London Marathon. En dat is echt een enorme happening. De snelle winnaars zag ik voorbij vliegen, en daarna gehandicapte atleten, daarna de amateurs, allemaal aangemoedigd door rijen toeschouwers. In een opwelling schreef ik me in voor de loting voor volgend jaar. De kans was miniem klein dat ik ingeloot zou worden en dat gebeurde dan ook niet, maar het zaadje was geplant. Waarom schrijf ik me niet in voor een voorjaarsmarathon?

De afgelopen weken woog ik de voor- en nadelen af. Het lijkt me een geweldige uitdaging. Ik heb nu de tijd om te trainen. Ik geniet van het lopen in de winter, omdat je er warm van wordt en het de winter-blues tegengaat. Het lopen van langere afstanden gaat tot nu toe best goed, mijn lichaam lijkt het goed aan te kunnen. Ik heb nu een mooie trainingsbasis van rond de 30 kilometers per week. Misschien leer ik er weer nieuwe mensen door kennen. Ik kan nu een marathon in de UK kiezen en daar relatief makkelijk naartoe reizen.

Aan de andere kant: heb ik echt zin om al die lange duurlopen te doen, tot en met 32 kilometer aan toe? Om iedere week alles om mijn hardlooprondjes heen te plannen?

Diep van binnen weet ik het al. Ik ga het doen!

Want waarom ook eigenlijk niet? Als je 21,1 kilometer kunt rennen, dan kun je met wat trainen toch ook wel het dubbele doen?

Ik mag misschien wat overmoedig zijn, maar ik denk echt dat als je goed traint, er de tijd voor neemt, een beetje extra krachttraining en yoga doet en liefst ook nog gezond eet, dat het dan wel goedkomt. Ik wil die marathon kunnen rennen, zonder lange stukken te moeten wandelen, en zonder dat ik helemaal instort op het einde. Dat is mijn doel.

Vorige week heropende de inschrijfperiode voor de Brighton Marathon. Een mooie kuststad in het zuiden van Engeland, waar we toch nog een keer naartoe willen. Ik heb me ingeschreven…

Mocht er nog iemand zo gek zijn om in het voorjaar een marathon te gaan lopen – misschien kunnen we elkaar een beetje bemoedigen? En wie toevallig het weekend voor Pasen in Brighton is… van harte welkom om mij te komen aanmoedigen.