vrij, vroom en vrolijk leven
Nog een week, dan is het zover. Dan ga ik 42 kilometer en 195 meter hardlopen. Of 26 mijl en 385 yards, zoals de Engelsen liever zeggen. Als ik aan mensen vertel dat ik een marathon ga lopen, dan krijg ik bewonderende of meewarige blikken. Knap! zegt de één, madness, denkt de ander. En ik moet bekennen…
Continue reading ➞ Hoe gaat het met de training voor mijn eerste marathon?
Ik besloot om tijdens de veertigdagentijd wat minder internet te gebruiken. Dat zorgde ervoor dat ik vooral in het begin boeken verslond met een iets te hoog tempo - oftewel: ik ruilde de ene afleiding in voor de andere 🙂 Ik herlas een paar van mijn favoriete jeugdboeken, en ik las een klassieker die ik…
Vorig jaar om deze tijd leegden Eelco en ik ons huis in Kanaleneiland en maakten we de oversteek per boot naar Engeland. We zetten onze eerste stappen in Cambridge, vierden de Paasnacht in een koude Anglicaanse kerk, en probeerden toen een nieuw leven op te bouwen in het land van tradities, pubs en Brexit. Tijd…
Deze maand las ik alleen maar e-boeken! Om dat te gaan compenseren, schafte ik vier échte boeken aan om in maart te lezen. Februari was een maand van vooral lekker lezende boeken en een klein beetje theologie. Het fijne aan een e-reader is dat je ‘m makkelijk overal mee naar toe kunt slepen, dus ik…
Een tijdje geleden begon het nieuwe seizoen van Grantchester: een gemoedelijke televisieserie die zich afspeelt in het gelijknamige idyllische dorpje net ten zuiden van Cambridge. In de hoofdrol: een Anglicaanse priester, die samen met een bevriende politie-inspecteur misdaden oplost. De serie was vanwege de Britse kneuterigheid al leuk om te kijken - ondanks alle niet-zo-geweldige…
Continue reading ➞ Dominees en priesters in tv-series & het beeld van de kerk in de maatschappij
Januari was een goede boekenmaand - ik kreeg het voor elkaar om een paar boeken die al langer op de plank lagen uit te lezen, ik herlas een paar boeken en ontdekte nieuwe pareltjes. Januari is sowieso een goede leesmaand. Het is donker en koud en één van de beste dingen die je dan kunt…
In april ren ik mijn eerste marathon. Dat betekent 42 kilometer en 195 meter lang hardlopen. (Of, zoals ze hier in de UK zeggen: 26,2 mijl.) Trainen voor een marathon in het voorjaar betekent onder andere: tijdens de koudste, donkerste en somberste dagen toch de deur uitmoeten voor je hardlooprondje, iedere week stapels sportkleding in…
Ik heb vijf maanden met veel plezier gewerkt in een Engels verzorgingstehuis. Met liefde heb ik geleerd hoe je mensen verzorgt en wast en kleedt en voedt en hoe tilliften, catheters en sliding sheets werken. Ik vond het mooi om te merken dat fysieke zorg best dicht bij geestelijke zorg ligt en ben gaan houden…
Ze keek me aan. In het echt was haar blik nog indringender dan op de vele foto's die ik van haar had gezien. Nu zat ik zelf voor haar. Ze droeg haar kind op de arm. Achter haar de zee van waaruit ze was opgerezen. Zij en haar kind gehuld in glimmend folie, een isoleerdeken…
Continue reading ➞ Ze keek me aan. Het blote voetje van haar kind stak onder de deken uit.
Het nieuwe jaar begon ik in Nederland temidden van vrienden en familie. Zo'n week bijpraten betekent ook voortdurend reflecteren en terugkijken op de negen maanden dat ik nu in Cambridge woon. 'Hoe is het daar?' vraagt iedereen. 'Ben je al gewend? Hoe lang wil je daar blijven?' Zo bleven we vertellen. En tijdens dat vertellen kregen…
Continue reading ➞ Over Brexit, taal en kijken achter de voordeur – een update
