Het is deze zomer drie jaar geleden dat ik mijn ‘allerallerallereerste loopje’ opnam met een hardloopapp op mijn telefoon. Ik liep 1,4 kilometer in 10 minuten. Het moet één van de eerste lessen van de Vlaamse hardloopgoeroe Evy geweest zijn, afwisselend rennen en wandelen, ik weet het niet meer helemaal precies.

In de afgelopen drie jaar heb ik de afstand uitgebreid van 1,4 naar 21,1 kilometer, en de tijd van 10 minuten naar ruim twee uur. Ik loop vaker, sneller, langer en gevarieerder. Ik lees de Runner’s World, heb een sporthorloge, koop mijn schoenen bij een hardloopwinkel, doe warming-ups en cooling-downs en upload mijn rondjes direct op Strava. Ik heb een groepsapp met hardloopvriendinnen en ik doe mee met trainingen van de plaatselijke atletiekvereniging. Er zijn tijden dat ik me traag en loom voel als ik hardloop, en tijden waarin ik met ieder rondje beter lijk te worden. Soms voelt 10 kilometer aan als een wereldreis, en soms ben ik weer terug voor ik het weet. Ik heb meegedaan aan verschillende hardloopwedstrijden en met honderden of duizenden hardloopgekkies samen een route afgelegd.

Hardlopen is in drie jaar niet meer weg te denken uit mijn leven. Ook nu ik voor een ruime week terug in Nederland ben, zijn mijn hardloopspullen meegegaan en kan ik niet wachten tot ik nieuwe routes kan uitproberen. Ik denk er niet heel vaak over na, omdat het zo vanzelfsprekend is geworden, maar terugkijkend heeft hardlopen me in ieder geval deze twee dingen geleerd.

als je volhoudt, zal het ooit beter gaan

Voor mij is hardlopen niet altijd alleen maar leuk. Soms zijn er periodes dat het heerlijk gaat, dat ik me verbeter en nieuwe PR’s vestig op bijvoorbeeld de 10 kilometer, maar er zijn ook weken en maanden dat er niets lijkt te gebeuren. Dat ik trouw drie keer per week de deur uit ga, duurlopen afwissel met intervallen en tempolopen, maar niet sneller word. En, nog belangrijker, dat het ook gewoon niet fijn voelt. Na één kilometer wil ik alweer naar huis, mijn benen willen niet, mijn hartslag is torenhoog.

In zo’n periode is het verleidelijk om te stoppen. Als hardlopen geen plezier oplevert, waarom doe ik het dan? De enige oplossing hiervoor is: volhouden. Gewoon blijven gaan, drie keer per week of soms zelfs vier keer, blijven afwisselen, en ook af en toe een week nemen waarin je even niet zoveel doet. Want als ik blijf gaan, komt er altijd een moment dat het beter gaat. Dat ik lijk te vliegen, me fit en sterk voel en geniet van iedere stap. Daar doe ik het voor. En dat is al die moeizame weken en maanden waard.

je kunt meer dan je denkt (of voelt)

Er zijn veel momenten geweest tijdens mijn lange duurlopen dat ik dacht: ik kan dit helemaal niet, hoe houd ik het vol, ik ga terug. Soms kwam dat door iets lichamelijks, moeheid bijvoorbeeld, of ergens een pijntje, maar meestal kwam het door iets mentaals. De gedachte aan al die kilometers die nog voor me lagen, liet al bij voorbaat mijn moed in de schoenen zakken. Het leek thuis zo’n goed idee, een lange duurloop of een training voor een halve marathon, maar eenmaal onderweg leek het een hopeloze onderneming.

Soms luisterde ik naar mijn gevoel en keerde ik om. Maar vaker nog besloot ik niet te luisteren en maar gewoon steeds een volgende stap te nemen. Dan maar langzaam. En halverwege, of pas tegen het einde, kwam er een ander gevoel naar boven. Trots. Dat ik het tóch kon. Mijn gedachten stopten met piekeren en werden rustig. Want met een goede voorbereiding, en met water en wat eten mee onderweg, is die vijftien kilometer echt niet zo moeilijk.

kortom

Hardlopen heeft me geleerd dat ik niet zo snel moet opgeven als het even niet comfortabel voelt. Ook op andere momenten, zoals in de afgelopen weken dat ik in Cambridge bezig was om te proberen een boek te schrijven. Gewoon maar doorgaan, zinnen en paragrafen aan elkaar rijgen, stap voor stap. Ik moet er tijd in blijven stoppen, ook als het niet lekker gaat. Als ik volhoud, komt er vast een moment dat het af is. (En wat er dan gebeurt, dat weet ik ook nog niet!)

Wat hardlopen betreft, hoop ik dit jaar nog weer beter en sneller te worden dan vorig jaar. Ik heb me ingeschreven voor een halve marathon in het najaar en mijn stiekeme doel is om die binnen de twee uur te lopen. Ik houd jullie op de hoogte!