Daar ben ik weer! Het was even stil op mijn blog. December was de maand van toeleven naar Kerst, wegduiken op de bank met zoete kerstfilms, cadeautjes kopen, een kerkdienst voorbereiden, en afscheid nemen van mijn werk in het verzorgingstehuis (waarover later meer). Na Kerst vertrokken we naar Nederland voor een lange week gezelligheid met familie en vrienden en het leiden van maar liefst twee kerkdiensten.

Voor al deze drukte las ik nog vier boeken. Mijn luisterboek-abonnement heb ik opgezegd en ik luister in plaats daarvan podcasts (hoewel ik me afvraag of er genoeg leuke podcasts zijn om al mijn hardloopuren te vullen?). Met deze vier boeken uit december kom ik uit op een totaal van 70 gelezen boeken in 2018. Niet verkeerd, lijkt me, en als ik mijn bijgehouden lijstjes op Goodreads moet geloven zijn dat er ruim tien meer dan vorige jaren. Ik had dan ook meer tijd om te lezen dit jaar en dat is echt een voorrecht.

Voor januari is de uitdaging om alle boeken waarin ik begonnen ben ook daadwerkelijk uit te lezen…

Women and power. A manifesto – Mary Beard

Een dun boekje met twee essays van de bekende Britse historicus Mary Beard, hoogleraar in Cambridge. Ik had al vaker haar dikke boeken over de klassieke oudheid in hoge stapels in de boekhandel zien liggen, en was geïntrigeerd toen ik in een Londense museumshop haar boekje ‘Women and power’ zag. In het boekje trekt Beard lijnen vanuit de klassieke oudheid naar het heden met betrekking tot de stem van vrouwen in het publieke debat. Die vrouwelijke stem heeft het moeilijk om gehoord te worden. De oplossing is niet om als vrouw jezelf te trainen met een lage stem te praten, zoals Margaret Thatcher deed, maar het is de uitdaging om ‘macht’ zelf te bevragen. Welke vooronderstellingen hebben wij bij macht, aan wie behoort dat toe, en welke personen bezitten die macht? Een mooie, sterke, en niet-zure feministische verhandeling.

De wezens – Matt Haig

Plotseling ontdekte ik deze schrijver, Matt Haig. Ik weet niet meer precies hoe en waar, maar zijn boeken trokken mijn aandacht omdat hij in heel uiteenlopende genres schrijft. Zowel fictie als non-fictie, zowel voor kinderen als volwassenen. Dit boek, ‘De wezens’ (vertaling van ‘The humans’) uit 2013, is een magisch-realistisch verhaal over een alien die naar de aarde gestuurd wordt om te voorkomen dat de mensheid een cruciale wiskundige doorbraak behaalt. Het is een lief, mooi en ontroerend verhaal over wat mens-zijn bijzonder maakt en waarom het waard is om te leven.

Planeet Paranoia – Matt Haig

Naar aanleiding van het vorige boek wilde ik ook dit nieuwste boek van Haig lezen. Het is de vertaling van ‘Notes on a nervous planet’. (De reden dat ik vertalingen lees is eigenlijk alleen maar omdat ik die gratis in ebook-vorm kan lezen… helaas. Want de vertaling is niet altijd erg goed.) In dit boek verzamelt Haig al zijn eigen ervaringen en zijn onderzoek naar hoe je overeind blijft in een wereld vol prikkels, afleiding en 24-uur-media. Haigs vorige non-fictie boek ‘Reasons to stay alive’ over zijn depressie en angststoornis was een bestseller, en dit boek borduurt daarop voort. Het is geen zelfhulpboek in de klassieke zin van het woord, meer een verzameling korte teksten, soms analyserend, soms verzuchtend, soms een lijstje met mooie dingen. Een ‘messy book’, precies wat de schrijver wilde om het onderwerp, dat zelf ook rommelig is, te benaderen. Ik vond het daardoor niet altijd even prettig lezen, maar er zit wel een hoop wijsheid en levenservaring in.

Taal voor de leuk – Paulien Cornelisse

Al eerder zei ik dit, geloof ik. Maar eigenlijk alles wat Paulien Cornelisse doet, vind ik leuk. Dit is haar vierde boek en het is weer even grappig en onderhoudend als de vorige. Korte, scherpe observaties en ongelooflijk herkenbare voorbeelden. Voor iedereen die van taal houdt en zich ook kan verwonderen over mooie uitdrukkingen en ontwikkelingen in onze moedertaal.