Even dacht ik dat het er niet meer van zou komen. Juni was een onrustige maand. Met tien dagen Nederland voor twee bruiloften, en twee sollicitatiegesprekken in Engeland was mijn hoofd veel te vol om boeken te lezen. Ik had in een optimistische bui drie biografieën geleend in de bibliotheek, in de hoop de flow van mei vast te houden, maar die waren veel te taai voor al die reizen, de ontmoetingen in Nederland en de spanning van de sollicitaties.

Maar toen beving opeens een leesmonster mij. Het kwam door Renate Dorrestein. Door haar laatste boek, dat ik luisterde op Storytel. Het kwam ook doordat ik niet aangenomen werd bij de baan in Londen (wat betekende dat ik niet vijf dagen per week bijna anderhalf uur heen én terug zou hoeven reizen) en wel bij een wat eenvoudigere baan om de hoek. Opeens was er rust en de dringende behoefte aan nieuwe verhalen. Die waren er in overvloed, in de vorm van e-books, dankzij mijn aangehouden abonnement van de bibliotheek in Nederland. (Aanrader: een heleboel e-books zó voor het oprapen, te lezen op e-book of gewoon op je telefoon.) En ik las, bijna fulltime, een week lang.

Als ik de boeken van juli optel, kom ik op een behoorlijk aantal. Ik hoor alweer mijn vriendinnen roepen: je leest veel te snel, jij leest gewoon niet goed! En ze klinken dan zowel beschuldigend als een beetje jaloers. Ja, het klopt, ik lees snel. Maar sommige boeken hoef je niet langzaam te lezen. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor de boeken van Renate Dorrestein. Ze blinken niet uit in diepe filosofieën of doorwrochte pareltjes van zinnen. Haar boeken zijn gewoon heel goed geschreven, met heerlijke vergelijkingen en rake woorden en spannende personages. Soms moet je zulke boeken lezen, dan is je geest te vol voor slow reading.

Goed, genoeg verdedigd, hier komen ze.

Everless – Sara Holland

Een fantasyboek kan natuurlijk niet ontbreken, en van deze heb ik weer genoten! Het verhaal beschrijft een wereld waar levenstijd in je bloed verborgen zit. Bloed kan worden afgetapt en in de vorm van munten gegoten worden. Arme mensen verkopen hun tijd om aan geld te komen, rijke mensen smelten de munten in hun thee en kunnen zo honderden jaren leven. Echt een interessant gegeven voor een verhaal! Hoewel de wereld boeiend is en het verhaal goed opgebouwd, vond ik uiteindelijk de clou toch wat cliché. Maar goed, dat hoort ook bij het genre. Het is een klassiek heldenverhaal.

De avond is ongemak – Marieke Lucas Rijneveld

Al veel over dit boek gehoord, en toen ik ontdekte dat het gewoon op Storytel staat, heb ik het meteen geluisterd. De stem van Dieuwertje Blok is heerlijk om naar te luisteren, en extra leuk is het dat zijzelf als bijfiguur ook voorkomt in het boek. Ik had een dubbel gevoel bij het boek. Aan de ene kant is het fantastisch geschreven. Schitterende vergelijkingen, prachtige taal, en op veel punten heel herkenbaar (Flippo’s…) Alles zie je voor je gebeuren. Haar taal roept enorm veel op. Anderzijds is die overdaad aan mooie taal soms teveel voor het verhaal. Dan lijkt het nep te worden. Althans, dat was soms mijn gevoel bij het luisteren. Het verhaal zelf is ontroerend en beklemmend, maar gek genoeg nooit heel zwaar. Prachtig debuut!

Dagelijks werk – Renate Dorrestein

Hierover schreef ik al eerder een blog! Een mooi laatste boek van Renate Dorrestein, waarin ze nuchter terugblikt op haar leven, in de wetenschap dat ze snel zal overlijden. Door haar artikelen en lezingen en stukjes kwam ook mijn verlangen om te lezen en te schrijven weer terug na mijn weken van onrust. Ze deed mij ook het idee aan de hand om iets te lezen van Wanda Reisel, een mij tot dan toe onbekende Nederlandse schrijfster.

Jacobi’s tocht, Witte liefde, Die zomer – Wanda Reisel

Ik leende een e-book van Wanda Reisel uit de e-book-collectie van de Bibliotheek Utrecht, waar ik gelukkig nog steeds lid van ben (tot september… of zal ik het abonnement toch maar aanhouden?). In het e-book waren maar liefst drie romans van haar opgenomen. Jacobi’s tocht uit 1986, Witte liefde uit 2004, en Die zomer uit 2008. Ik koos dit vanwege het boek Witte liefde, dat de Anna Bijns Prijs won. Eén ding is duidelijk: Reisel kan fantastisch schrijven. Witte liefde vond ik het mooiste, goed geschreven, goed verhaal. Toch maakten alle drie de boeken niet heel veel indruk. Het laatste vond ik eigenlijk helemaal niet zo goed. Al met al waren het fijne leesuurtjes, maar droeg het niet zoveel bij aan mijn leven. (Ja, grote woorden misschien, maar dat is toch waarom je leest?)

Het duister dat ons scheidt – Renate Dorrestein

Dan de Dorresteins! Ik las er maar liefst vier. Extra leuk vond ik het nu ik wat meer wist van wie de auteur is. Het duister dat ons scheidt vond ik het allermooiste. Met intrigerende mensen en duistere motieven, en ja… gewoon mooi.

Ontaarde moeders – Renate Dorrestein

Ook dit boek van Dorrestein vond ik erg fascinerend. Je wilt steeds weten hoe het verder gaat. Het verhaal heeft een mooie balans tussen cynisch en zoetsappig: het is niet zo’n boek waar het met de hoofdpersonen alsmaar verder de ellende ingaat, maar ook geen zoet romannetje waarin alles goed komt. Net het echte leven.

De blokkade – Renate Dorrestein

Iets anders, een meer autobiografisch boek. Er was een jaar dat Dorrestein niet kon schrijven. Er zat haar iets dwars, en dat terwijl ze de dertig jaar daarvoor ieder jaar een boek schreef. Dit boek is haar zoektocht naar wat een writer’s block is, om uiteindelijk uit te komen bij de persoonlijke reden van haar blokkade. Weer zo jaloersmakend soepel geschreven…

De stiefmoeder – Renate Dorrestein

Deze vond ik iets minder geslaagd. De karakters zijn weer sterk, maar het verhaal vond ik niet erg spannend.

Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor – Renate Dorrestein

Een boek met een intrigerend lange titel. Waar het om draait: de hoofdpersoon heeft de overgang bereikt en moet zichzelf opnieuw definiëren. Alles verandert, haar zoon lijkt volwassen te worden en haar moeder juist dementerend. Met dit boek boorde Dorrestein een niche aan in de Nederlandse literatuur, waar de overgang meestal vakkundig wordt verzwegen. Alleen al daarom prijzenswaardig. Hoewel qua verhaal minder complex en boeiend dan de andere boeken die ik van Dorrestein las.

Een hoop Nederlandse boeken dus afgelopen maand! In juli hoop ik weer een paar mooie boeken aan het lijstje toe te voegen. Ik ben bezig in wat theologische boeken en heb 1q84 van Murakami op mijn e-reader gezet. Ik kom de zomer wel door.